Reminder #73 Scr@p-Crads challenge blog

Hallo Allemaal,

 

Vandaag is het weer tijd voor onze reminder op 
 Scr@p-cards challenge blog

Deze keer was ik aan de beurt om deze te maken.

Met als thema;

Een voorjaars kaart met een tuinplaatje waar een vogelkooitje of vogelhuisje op te zien is.

Je kan nog meedoen tot dinsdag 5 mei 18.00 uur.

 



Het tuinplaatje is van Nellie Snellen.

Er zitten een paar lievelingsmallen erop.

Eigenlijk heb ik er meer.Hihi.

Maar de bloemenmal is van Crealies

 die horen toch echt wel bij mijn favoriete mallen!

Zo ook de takjesmal van joy!

 

Graag wil ik deze kaart mee laten doen bij;

- scrapping4fun #40 anything goes - lace or ribbon

- Handmade  #24 spring

- HobbyVision #38 voorjaar.

- CCH #195 Springtime.

 

Graag wil ik jullie laten weten dat ik laatst bij KIC 

Winnaar geworden was van de top drie!!

Hoe gaaf is dat! Dat doet je wel enorm goed hoor,

leuk te zien dat je kaarten zo gewaardeerd worden.

 

Nog wat ander nieuws over mijn gezondheid.

Ik ben inmiddels weer terug geweest naar het ziekenhuis.

Bij de chirurg die de aangezichtspijn behandelingen doet in Tilburg.

Hij vond dat ik te heftig reageer op de medicijnen.

Ik was al inmiddels net gestopt, ik kon het niet meer opbrengen.

Ik had er ook onderhand wel genoeg uitgeprobeerd vond de arts.

Weer anderen waren sowieso geen optie

 omdat ik dan toch weer heftig op reageer

 omdat deze uit dezelfde groep komen.

Hij vond dat ik ook wel erg veel pijnscheuten op een dag had.

Ik vind het nu eigenlijk wel mee vallen.

Maar schijnbaar zijn het periodes die erg wisselen.

Na alle risico's en kansen van slagen aangehoord te hebben.

Wat ik bij de andere arts ook al veel te horen had gekregen.

Heb ik besloten om mezelf te laten opereren.(Jannetta operatie)
Wat gepaard ging met een traan.

Het is niet niks, een zware operatie aan je hersenen.

Bah. Maar ja wat voor keus heb ik nog?
Of het moet ineens plots toch weg gaan,
 want ook dat kan voor een periode.

Ik wil ook zo niet verder door het leven met deze pijn.

Ze opereren met twee artsen.

 De ander had ik de keer ervoor al een afspraak bij gehad.

Beide geven mij een goed gevoel erover.

Schijnbaar staan ze bekend als topartsen!

De mensen komen dan ook van ver in dit ziekenhuis,

naar dit specialisme.

Daarom is natuurlijk de wachtlijst lang.

Ik moet nog een aantal maanden geduld hebben.

Binnenkort al wel terug voor opname gesprek

en een uur lang met een verpleegkundige

waar ik krijg te horen hoe alles in zijn werk gaat, over de operatie.

Nazorg etc.

 

Nu zijn jullie weer helemaal bijgepraat ;-)

 

Dankjewel voor de lieve woorden op mijn vorige blogpost.

 

Liefs Anita